کاوش موضوع ترمیم زخم

بهبود زخم (به انگلیسی: wound healing) یک فرایند پیچیده است که در آن پوست (یا یکی دیگر از ارگان بافت) خود را پس از آسیب تعمیر می‌کند. ترمیم زخم در یک جدول زمانی گسسته از ویژگی‌های فیزیکی (مراحل) که روند ترمیم پس از ضربه را تشکیل می‌دهند به تصویر کشیده شده است. در پوست آسیب ندیده، اپیدرم (لایه سطحی) و درم (لایه عمیق تر) یک سد محافظتی در برابر محیط خارجی ایجاد می‌کنند. با شکستن سد ، توالی تنظیم شده ای از رویدادهای بیوشیمیایی برای ترمیم آسیب به حرکت در می‌آید. این روند به مراحل قابل پیش بینی تقسیم می‌شود: لخته شدن خون (هموستاز)، التهاب، رشد بافت (تکثیر سلول) و بازسازی بافت (بلوغ و تمایز سلول). لخته شدن خون را می‌توان به جای یک مرحله جداگانه، بخشی از مرحله التهاب در نظر گرفت. زخم عمیق روی پا با بخیه‌ها در طی پنج هفته بهبود می‌یابد. روند ترمیم زخم نه تنها پیچیده بلکه شکننده است و در معرض قطع یا شکست منجر به تشکیل زخم‌های مزمن غیر قابل بهبود است. عواملی که در بهبود زخم‌های مزمن نقش دارند دیابت ، بیماری وریدی یا شریانی ، عفونت و کمبود متابولیک در سنین بالا است. مراقبت از زخم از طریق تمیز کردن و محافظت در برابر آسیب دیدگی مجدد یا عفونت باعث ترمیم و ترمیم زخم می‌شود. بسته به نیاز هر بیمار ، از ساده ترین کمک‌های اولیه تا کل تخصص‌های پرستاری مانند زخم ، استومی و مراقبت از مرکز پرستاری و سوختگی متغیر است.... بیشتر در ویکی پدیا